Bu çalışmada Hakkâri ve ilçelerinde yöre halkı tarafından doğal alanlar ve tarımsal ekosistemlerden toplanarak gıda veya tıbbi amaçlarla kullanılan bitkiler ele alınmıştır.
Bölgede aşırı toplama sonucu olarak bazı bitkilere artık rastlanmadığı ve neredeyse nesillerinin yok olmaya yüz tuttuğu kamuoyuna yansıyan bu bitkilerin güncel durumunun ortaya konulması hedeflenmiştir.
Araştırma kapsamında, 2018 yılı ilkbahar döneminde bitkileri doğada toplayan kişiler ile mülakatlar yapılmış, yerel pazarlarda halktan insanlarla görüşülmüş ve arazi sürveyleri gerçekleştirilmiştir.
Ayrıca daha önce bölgede yapılan etnobotanik çalışmalar da dikkate alınarak konuya ilişkin değerlendirmeler yapılmıştır. Yapılan araştırmalar sonucunda bölgede en fazla toplanıp tüketilen Köse otu/Siyabo (Diplotaenia cachrydifoliaBoiss.),Yayla muzu/Rrevas (Rheum ribesL.), Kenger/Kengir (Gundelia tournefortiiL. var. tournefortii), Tarak otu/Mendi (Chaerophyllum macrospermum(Willd. ex Sprengel), Ters lale/Guldexin (Fritillaria imperialisL.), Çayır salebi/Şepizek (Orchis palustrisjacq) ve Yabani mantar/Kivark (Pleurotus eryngiivar. ferulae (Lanzi) Sacc.) gibi bitki türlerinin doğada rastlanma sıklıklarının ve yoğunluklarının önemli ölçüde azaldığı saptanmıştır.
Bunun bir sonucu olarak yörede bitki toplayan ve ticari olarak bunlardan gelir elde eden kişilerin toplama işi için çok daha fazla mesafe kat ettikleri ve daha fazla zaman harcadıkları bu nedenle de bu bitkilerin piyasa fiyatlarının sürekli arttığı saptanmıştır.
Bölgede doğal olarak yetişen ve ekonomik değeri son derece yüksek olan bu bitkilerin korunması ve sürdürülebilir bir şekilde toplanabilmeleri için yöre halkına yönelik bilgilendirme ve bilinçlendirme çalışmalarının yapılması gerektiği sonucuna varılmıştır.
Bu durum bölgedeki biyolojik çeşitliliğin korunmasına da büyük katkılar sağlayacaktır. Ayrıca en azından bazı türlerin kültüre alınmasının doğal flora üstündeki baskıyı azaltabileceği kanaatine varılmıştır.
